Juliana 1980
Ik voel opeens dat ik haar mis
Ik mis opeens die Juliaan
Ik mis ze zoals ze was
Die bril, die tas
Zoals ze keek
Betrokken leek
Ik mis die veel te grote hoed
En dat permanente permanent
't Is natuurlijk onzin
't Was een sprookje
't Was bedrog
Natuurlijk is zo'n Koningshuis
Uit de tijd... en toch:
Een wee gevoel hier in m'n maag;
Als ik mij niet vergis
Voel ik dat ik haar mis
'k Wil een President
Ja, 'n heel moderne vent
Die de foefjes en de trucjes
Duidelijk kent
Waar je trots op bent
Een van de moderne trend
Gekozen door het volk
En parlement!
En niet vanwege z'n geboorte
Maar vanwege z'n eigen talent
In onze huidige tijd
Past enkel het woord 'President!'
Maar je vraagt je af:
Wie zou dat moeten zijn?
Joop den Uyl soms?
Dries van Agt dan?
Of Hans Wiegel?
Of Koekoek?
Of een doodeenvoudig mens
Zoals ik en jij
Soms kinderlijk blij
Met een dosis gezond verstand erbij
Weer zo'n simpel mens als zij...
Denken zal ik vaak
Aan haar Kersttoespraak;
Geen kroon, geen troon
Maar doodgewoon
De manier waarop ze las
Of 't je eigen moeder was
Moeten we 't niet behouden?
Ik meen het au serieux:
Valt zo'n koningin niet eigenlijk
Ook onder het Milieu?
Als in de mannenmaatschappij
Die vrouw wordt uitgewist
Merk jij...
Dat je haar mist
