De maritieme alpen
De forellen
sloegen bellen
met hun zilverblauwe lijven in het zilverwitte water van't riviertje
En het klater-
ende water
wipte, glipte, slipte, tripte door de rode rots als door een heel klein kiertje
Als een engel
met een hengel
viste jij daar op forellen en ik zag al gauw dat jij niet op forellen vissen kon,
want ze zwommen
daar in drommen
rond je voeten, maar je ving niets, in de Maritieme Alpen in de maritieme zon.
Tegen steentjes
die gemeentjes
kunnen prikken aan je teentjes droeg je soepele sandalen aan je voeten
En daarneven,
zonomgeven,
droeg je heel decent je huidje met een sterrenbeeld van sproeten.
Onbescheiden
liet ik beide
ogen dwalen in jouw richting en ik zag al gauw dat jij niet op forellen vissen kon,
want ze zwommen
daar in drommen
rond je voeten, maar je ving niets, in de Maritieme Alpen in de maritieme zon.
heb ik jou toen in het vissen op forellen les gegeven.
Met mijn armen om jouw armen
..............
Sloegen wij daar uit de rotsen een kristallen liefdesbron,
En wat later
is op't water
jouw verloren hengel, met de stroom mee naar de Middellandse Zee gedreven
en jij lachte
in gedachten
want zo ving je toch een roofvis, in de Maritieme Alpen in de maritieme zon.