Mata Anata No Koto Wo Kangaeteta
Mata anata no koto wo kangaeteta
นอกหน้าต่างก็เหมือนอย่างเก่า
ยังเผลอเฝ้ามองอย่างนั้น
หากว่าฉันไม่คิดจะเปลี่ยนแปลง
คงไม่รู้คืนวันวันต่อไป
รักเก่าเก่าไม่ลบไม่เลือน
ภาพรักวนเวียนกับใจ
ไม่ใช่ว่าไม่รู้ว่าควรตัดใจ
เกินที่คนอย่างฉันจะทำอะไร
ปล่อยไป ต้องปล่อยไป
ในสักวัน ฉันคงลืมได้เอง
ถ้าเราชอบใครสักคน
รักเขาล้นในจิตใจ
เวลาจะเดินเร็วเกินไปในความรู้สึก
แค่พอนึกว่าอยากเจอ
ไม่รู้ว่าเธอไปอยู่ไหน
ใครพาดวงตะวันพลันลับลาจากขอบฟ้า
แค่เพียงลมแผ่วเบา
เพียงถอดใจก็เหมือนเธอยิ่งไกลห่าง
ช่างเปราะบางอย่างใคร
เคยบอกไว้หวั่นไหวเกินไปอย่างนี้
อัดอั้นเหลือเกินบอกใคร
เจ็บปวดยากเกินเข้าใจ
จะมีไหมสักคนเข้าใจ (ฮู้)
Mata anata no koto wo kangaeteta
ไม่ว่าใครสุดท้ายคงยอม (ฮู้)
ผู้แพ้และเป็นอย่างฉัน
สิ่งที่ฉันนั้นคิดจะเปลี่ยนแปลง
บอกตัวเองต้องทำได้สักวัน
ฉันจะลืม ลืมรักเก่าเก่า
ค่อยลบมันไปจากใจ
ความรู้สึกความรักที่มีต่อเธอ (ฮู)
ปล่อยมันอยู่ในฝันให้มันหลุดลอย
ปล่อยมันไป จะปล่อยมันไป
ลองให้ใจหาตัวเองให้เจอ
ค่ำคืนที่เธอหลับแล้ว
เธอรู้ไหมฉันยังพร่ำเพ้อ
หลับตาไม่ลงไม่คุ้นเคยความโดดเดี่ยว
เหลียวมองไปเห็นแต่เธอ
เจอภาพนั้นเธอกับฉัน
เหม่อมองเพดานและก็จ้องไปอย่างเลื่อนลอย
หมอกบางตอนใกล้เช้าราวกลับฝัน
บางครั้งก็แยกไม่ออก
หลอกตัวเองกับความรู้สึกดี
ฟังเสียงนกร้องอย่างนั้น
ได้ยินเสียงเธอในฝัน
เจอะเจอหน้ากันก็ฝัน
ได้แค่นี้ฝันเดิมเดิมต่อไป
Mata anata no koto wo kangaeteta
นอกหน้าต่างก็เหมือนอย่างเก่า (ฮู้)
ยังเผลอเฝ้ามองอย่างนั้น
หากว่าฉันไม่คิดจะเปลี่ยนแปลง
คงไม่รู้คืนวันวันต่อไป
รักเก่าเก่าไม่ลบไม่เลือน
ภาพรักวนเวียนกับใจ
ไม่ใช่ว่าไม่รู้ว่าควรตัดใจ (ฮู)
เกินที่คนอย่างฉันจะทำอะไร
ปล่อยไป ต้องปล่อยไป
ในสักวัน ฉันคงลืมได้เอง
ช่างโหดร้ายเมื่อเหงาเฝ้าแกล้งคืบคลานเข้ามา
อย่างช้าช้าท้องฟ้านั้นก็เริ่มมืดมัว
กลัวอดกลั้นไม่ไหว
ให้น้ำตารินออกมาแค่เพียงบางบาง
อยากให้ในวันหนึ่งภาพเธอจางจากฉันได้ไหม
จะไม่คิดคิดถึงอีกต่อไป
ใจคงพอแล้วตอนนี้
แม้ไม่อาจลืมได้สักที
ก็หวังมีปาฏิหาริย์
อธิษฐานทั้งรู้อยู่แก่ใจ
ไม่มีวันไม่รักเลยสักที
ฉันไม่เคยลืมสักนาที
ไม่รู้ควรทำอย่างไร
Mata anata no koto wo kangaeteta
นอกหน้าต่างก็เหมือนอย่างเก่า (ฮู้)
ยังเผลอเฝ้ามองอย่างนั้น
หากว่าฉันไม่คิดจะเปลี่ยนแปลง
คงไม่รู้คืนวันวันต่อไป
รักเก่าเก่าไม่ลบไม่เลือน
ภาพรักวนเวียนกับใจ
ไม่ใช่ว่าไม่รู้ว่าควรตัดใจ (ฮู)
เกินที่คนอย่างฉันจะดึงเธอไว้
ปล่อยไป ต้องปล่อยไป
ในสักวัน ฉันคงลืมได้เอง