Yak
Sensizlikten ardakalan sadakatle mutluyum
Hiç akla sığmayan biriyim paramparça oluyorum
Ki kimse tanımıyordu beni, ne yanlış ne doğruyum
Bence olmayışım senin için en doğrusu
Kırılan birkaç parça umut oldun yanmasan da
Öfkelerime emanet ol defterimde kalmasan da
Eminim üstümüzde bulutlar var yağamasam da
Bir yolum vardı belki sen olmadan varamasam da
Zamanla yok olduğum raflar artık tozlu
Yine de gelirsin birgün eminim göz altlarım yorgun
Elini çektiğinden beri yüreğim yaralarıyla olgun
En çok sevenler de nefretiyle boğdu
Vurulan göğsümden şakaklarıma hüzün oldun
Ben de bir yolum olsun istedim hep kaçıyordum
Dağıldıkça dağılıyordum, parçalarımı topluyordum
Kendinden bile nefret etmek seni de böyle zorluyo mu ?
Yak, küllerini savur anıların
Kulaklarımda tınıların
Dudaklarımda senin adın
Söküp al beni senden
Yak, küllerini savur anıların
Kulaklarımda tınıların
Dudaklarımda senin adın
Söküp al beni senden
Huzuru aramaktan benliğimi kaybettim ben
Ne kaldı dünden? ne kaldı benden? ne kaldı hislerimde
Sokaklarım bomboş kaldırımım sökük
Heryer çöp yığını katliam var yıkık dökük gizlerimde
Çayın altı açık, pencerem de öyle
Eşyaların duruyor dolabımda belki gelirsin diye
Ki umudumu yitirmedim biliyorum döneceksin
Benim için yansan da o gün bende söneceksin
Sahi, çekip gitmek kolay mıydı öyle?
Senden sonra ses seda yok gülüşlerim köhne
Yaşananlar tek kelime oynanan bir sahne
Hayalim bir bağ evinde yaşamaktı köyde senle
Acılarla uyut aşkı ninnilerle büyüt keşkelerde mahvol
Belki böyle kalbi büyür
Hayatı çözemessin o en büyük düğüm
Kimi terkedince kimi de bazen aldatınca ölür
Yak, küllerini savur anıların
Kulaklarımda tınıların
Dudaklarımda senin adın
Söküp al beni senden
Yak, küllerini savur anıların
Kulaklarımda tınıların
Dudaklarımda senin adın
Söküp al beni senden
Yak, küllerini savur anıların
Kulaklarımda tınıların
Dudaklarımda senin adın
Söküp al beni senden
Yak, küllerini savur anıların
Kulaklarımda tınıların
Dudaklarımda senin adın
Söküp al beni senden
Autor(es): Hamza Yetik, Ahvali Efgan