Yaşamak Öldürür P2
Yazmak hiç kolay değilmiş, eskiler hakkında
Ne varsa birikti bak hepsi şuan aklımda
Biraz da kirli hatıralar aslında, şimdi farkına varmak gerek
Hava karardığında, bu aynı cadde, aynı sokak lambasının altı
Yürürken hangi sahte yüzler bana baktı?
Büyürken azaldık, sokaklar daraldı ve, masaldan uyandık
Kuytu bir mezarlıkta elleri cebinde hayal kuran bi' kaç gençtik
Karanlığına gömüldü herkes bu Eskişehir'in
Kimse bu hikayenin sonunda demeyecek geçmişte ne olduysa oldu
Boş ver haydi hepsi geçti
Çabalarsın bazen usanmadan, defalarca karalarsın kağıdı kimse uyanmadan
Canın yansa da susarsın, üzülürler duyarsalar
Bir hayal gerçek olur, bir kaçı rüya sanarken
Dar gelir dünya sana zaman acımaz asla ve
Artık çok geç ne yapsan da kahkahalar sahte
Biraz daha sabret, sonunda soğuk duvarlar eski bi' hastane
Git haydi herkes gibi, dönmem asla de
Yaşamak öldürse de fazla acımaz pek
Bu gece yalnızlık fondip ve acılar sek
Ne olur yani sesini biraz fazla açıversek?
Boğulduk boğulacağımız kadar
Yolumda engeller hep bir gün yorulacağımı sanar
Hepsi aynı kabusta tek başımayken taarruzdalar
Cam bir fanustayım yalnızlığa maruz kalan
Ruhum abluka da, hayal gücüm sanki çocukluğumun geçtiği bir avlu kadar
Şimdi tam buradan geriye doğru aynı nakarat
Ve bu hayal içinde düştüm yere havlu atarak
Yarıda kalan umutlar gibi kaçarak büyüdüm
Yaşayarak gördüğüm rüya
Yarıda sönen sigaram gibi hep, yaşamak öldürür
Yaşamak öldürür, dünya
Yarıda kalan umutlar gibi kaçarak büyüdüm
Yaşayarak gördüğüm rüya
Yarıda sönen sigaram gibi hep, yaşamak öldürür
Yaşamak öldürür, dünya
Autor(es): Mete Erpek