Grotemensenland
Toen m'n kindertijd voorbijging
Was ik stekelig en klein
Je moet dansen, je bent vijftien
Maar ik kon niet vrolijk zijn
Misschien zag men mij wel bevend
Balanceren op het koord
In de piste van het leven
Maar men hielp me met geen woord
Ik had alles willen geven
Voor een uitgestrekte hand
Voor wie mij wou leren leven
In het grotemensenland
Maar geen mens wou zich vermoeien
Voor wat ik te bieden had
Niemand zag m'n bloempje bloeien
Langs het smalle pad
Ik was niet dom of lelijk
En niet slecht of sluw
Maar ja, m'n houten koppie
Was nog wat te ruw
Hoewel ik dapper lachte
Was ik altijd bang
Dat geen liefde mij zou wachten
En de nacht was lang
Zo verstrijken dan de jaren
En al heb je soms verdriet
Je hoeft nooit iets te verklaren
Er is niemand die het ziet
Ik werd ouder en ging leren
Niet wanhopig meer te zijn -
Ach, een hart kan zich wel weren
Tegen zo'n klein beetje pijn
Ik zou alles willen geven
Voor een uitgestrekte hand
Zo verlaten is het leven
In het grotemensenland
Maar ik heb al wel bekeken
Dat de paardebloem nog groeit
Als de roos al is bezweken
Al is uitgebloeid
Ik ben niet dom of lelijk
En niet slecht of sluw
En zelfs m'n houten koppie
Is wat minder ruw
Maar in de donkere nachten
Ben 'k nog altijd bang
Dat geen liefde mij zal wachten
Want het duurt zo lang
Ik zou alles willen geven
Voor een uitgestrekte hand
Ik zou alles willen geven
Voor een uitgestrekte hand