Hep Biz Öldük
İş yerinde patronum mesaide
Şaşırdım kaldım adam fabrikanın sahibi
"Aman" dedim "beyim sen dikkat et bi' saniye"
"Sakat bu cihaz kolunu kaptı geçen gün İsmail'in"
"Benimki kol da seninki odun mu?" dedi.
Ne diyeceğimi bilemedim sonra patron üsteledi
"Emeği bölüşmeden kârı bölüşmek olur mu hiç,
Benim de senin kadar ter dökmem gerek değil mi sence?"
Birden uyandım, çok şükür ki rüyaymış.
Kapının önüne koyarlardı duysalar bu rüyamı.
"Nankörlük etme" derler,
"Karnını doyuranın sabrını zorlama da git işine bak lan enayi".
Girdi bi' kere beynime, tehlikeli bu fikirler.
Açım ellerim nasır ve üç ay sonram bilinmez.
Minimum on iki saat,
Altı gün saati dört liradan gece
Gündüz çalışıp da kolay kolay gülünmez.
Oturdum hesap ettim, nasılsa bugün pazar.
Nasılsa bugün nüfus cüzdanımda adım yazar.
Oturdum hesap ettim bombok oldu beynim iyice
Eşitlikmiş, adaletmiş kusura bakma hepsi masal!
Benden kazandığının beşte birini veriyo' patron bana,
Kanun namına, yani yasal!
Her gün pirzola yenmez de bari ayda bir yeseydik
Çok mu şey istiyo'z sence lan, boş mu kazan?
Babam sormuş 1977 yılında,
"Neden çalışanlar aç da çalıştıranlar tok?"
"Çok konuşma" demişler, Taksim Meydanı'nda.
"Sen çalış, sus ve şükret. Mümkünse kork."
Ben de sustum ve şükrettim, baya da korktum.
Ne olduysa birden kafamda kıyamet koptu.
Bi' hayalet dolaşıyordu yatak odamda belki de,
"Sor" diye fısıldadı bana ve ben de sordum.
Neden hep biz öldük?
Hep biz öldük?
Kefenimizde oldu bazen mavi önlük.
Günde 12 saat çalıştıysak 12 dakika güldük.
12 saat çalıştıysak 12 dakika güldük!
Neden hep biz öldük?
Hep biz öldük?
Kefenimizde oldu bazen mavi önlük.
Günde 12 saat çalıştıysak 12 dakika güldük.
12 saat çalıştıysak 12 dakika güldük!
Neden?
Writer/s: Çağrı Sinci