'N roes veur ederen daag
'N roes veur ederen daag
iech trof diech, en waor verlore
iech bin daankbaar, ederen daag
want iech veul miech oetverkore
tot iech dit beleve maag
diech hí¶bs miech zoeví¤í¶l gegeve
diene lach klink wie meziek
'ch bin gelí¶kkeg mí¨t dit leve
en iech veul miech ieweg riek
iech geef diech 'n roes veur ederen daag
en mí¨t leefde, iech haw vaan diech
tot iech dat nog ederen daag zoe veule maag
is e groet gelí¶k veur miech
iech geef diech 'n roes veur ederen daag
vaan eus leefde e leve laank
alle daog en alle nachte
bis diech dao, allein veur miech
diech bis steeds in mien gedachte
'ch kin neet leve zoonder diech