Fondal
Passejant admires tot aquest fondal.
T’has clavat espines que encara fan mal.
Tastarem el sol, que la pell respiri, muti de color, que demà no arribi.
Mira les cares que has rapinyat, plenes de nafres i pau.
Amb les mans cansades poses els coixins on sempre descanses, on mai no hi fa fred.
On era la calma? Quin aliment!
Mira les cares que has rapinyat, plenes de nafres, plenes de pau.
No te coneixes, no saps qui ets si no t’escoltes mai.